Bron: Weert Magazine (juli 2022)
Door Koos Neijnens
Vanwege corona kon ‘Gluren bij de Buren’ van stichting de Aldenborgh twee jaar geen doorgang vinden. Maar op dinsdag 12 juli genoten meer dan 200 geïnteresseerden weer van een rondwandeling in Weert. Er volgen de komende weken nog meer edities van ‘Gluren bij de Buren’ zowel in Nederland als in de Belgische grensstreek.
De Stadsgidsen van Weert leidden de (internationale) gasten deze keer rond door de Maasstraat en de Maaspoort, binnen en buiten de stadswal dus.
Zo stond er o.a. een stadsgids bij de Oude Schut, in de tuin van de zusters Birgittinessen, de Bethelkerk, de Walburg en bij café de Tramhalte. Bij het voormalige hotel van Toosje Verstraeten werd gewezen op de daar aanwezige tramrails en kwamen ook ‘de groeëtmoêle van de Maasport’ voorbij.
Op de foto uit 1912 de tram van Maaseik naar Weert op de hoek van de Maasstraat/Maaspoort en de huidige Emmasingel. Op de achtergrond nog kasteeltje Walburg, het huidige kantoor van bouwbedrijf Mertens. Duidelijk is ook de stadsgracht nog te zien.
Tussen 1910 en 1934 pendelde de tram dagelijks tussen Maaseik en Weert.
De tram vervoerde niet alleen passagiers maar ook allerlei producten en materialen zoals zand en hout, steenkool en melk en boter. Een groot succes is de tramlijn nooit geworden. Door gebrek aan passagiers werd de tramlijn in Weert geringschattend de Lieëgluiper genoemd.
De tramlijn had met veel tegenslag te kampen: stakingen, WO I en niet altijd even deskundig personeel.
De extra aangestelde controleur van Dinteren was onder het personeel niet erg geliefd. Hij was heel kordaat en er viel niet met hem te marchanderen. Toen hij op 27 mei 1912 bij ’t Tuurke in Tungelroy op de rijdende tram wilde springen, kwam hij onder de tramwielen en verloor beide benen. Diezelfde nacht is hij overleden.